Het winnen van de bruinkool in moderne bruinkoolmijnen gaat met machines die de grootste rijdende voertuigen ter wereld zijn. Bij de exploitatie wordt door bemaling het grondwater sterk verlaagd. In Europa wordt bruinkool vooral gewonnen in Duitsland. Er zijn in dat land economisch winbare voorraden ter grootte van 40 miljard ton. Bij een jaarlijks gelijke blijvende productie van 166 miljoen ton is dit voldoende voor 240 jaar.[1]Deze bruinkool is te vinden op dieptes van 100 tot 500 m onder het aardoppervlak en wordt voor 90 % in dagbouw gewonnen. Dit is eenvoudiger dan de winning van de dieper gelegen steenkool met schachtbouw. Om de dagbouwgroeves droog te houden wordt grondwater weggepompt. Dit zorgt voor verdroging van omliggende landbouw- en natuurgebieden. Een ander nadeel van de bruinkoolwinning door middel van dagbouw is de permanente beschadiging van het landschap. Hele dorpen worden verhuisd omdat ze op een bruinkoollaag liggen. Het afgegraven terrein is na recultivatie (terugstorten van löss en zand) na zeven jaar weer rijp voor bos- en landbouw. Echter het is pas na twintig jaar voldoende ingedikt voor stenen bebouwing. De verhuisde bewoners keren dan meestal niet meer terug, omdat ze elders ingeburgerd zijn.

Bron, Wikipedia